۱۷
فروردين
خوبم اما یکم گرفته ام
حتی یک درصدم احتمال نمیدادم علی نباشه این هفته پیشم وقتی زنگ زدوگفت بهش مرخصی ندادن انگارآب یخ ریختن رو سرم...خیلی وا رفتم
اماوقتی به این فکر میکنم که دوهفته دیگه بسلامتی دوره اش تموم میشه خیلی سرحال میشم
داشتم به سالی که گذشت فکرمیکردم سال پیش این موقع نه همسرنداشتم نه درس ونه کار والان هرسه تارودارم همسری که دوستش دارم رشته ای که علاقه دارم وکاری که دارم باهاش کنارمیام هرچندموردعلاقم نیس...
زندگیمون رودوسدارم باهمه بالاوپایینی که این چندماهه داشته باهمه ی غصه هاش،خوشحالیاش،حتی دوری ودلتنگیاش حسرتی تو زندگیم ندارم به جز...لباس سفیدعروسی که نمیدونم تنم میکنم یانه...بیخیالش
تااینجاتلاشمون خوب بوده میدونم که زودزندگیمون رو سروسامون میدیم وپیشرفت میکنیم بعله
من آخرهفته خوابگاه ندوس
